پاسخ مرحله سوم: نقطه مرکزی/ قلب امام

چشمانتان را ببندید و لحظاتی از فضای بیرون به فضای درون خود متمرکز شوید، نه تصویری، نه صدایی، نه لمس و احساسی و نه خواطر گذشته، چه می یابید؟!

فضایی تاریک وتنگ تر از قبر که فقط احساسی از خود و بودن در آن وجود دارد!!

اغلب اکثر مردم از این فضای تاریک وحشت دارند و فرار می کنند، تحمل تنهایی و سکوت ندارند و دائم با بیرون از خود ارتباط برقرار می کنند و به عبارت دیگر بیرون از خود زندگی می کنند؛ در حالی که آنچه در حرکت به سوی ابدیت و تا ابد به همراه خواهند داشت تنها فضای درونشان است، یعنی افکاری که دارند، احساس ها و روحیه هایی که دارند، تنها اینها هستند که زندگی ابدی آنها را رقم می زند. فضای تاریک درون باید روشن شود، روشن!

به نظر شما وقتی امام چشمانش را می بندد و به درون خود نظر می کند چه می یابد؟ برای رسیدن به پاسخ چاره ای نداریم جز سراپا گوش بودن به توصیفات خودشان:

پیامبر اکرم (ص) در روایت معراجیه به نقل از خداوند فرمود:

((چشم و گوش و قلب او را باز می کنم تا با قلبش صدای مرا بشنود و با قلبش هیبت و عظمت مرا احساس کند،... ادراکات درونی او را نافذ و شفاف می کنم و هیچ چیزی از عوالم ماوراء را از او مخفی نمی کنم.))

حضرت صادق(ع) در کیفیت ارتباط خدا با بندگان خالص خود می فرماید:

((خداوند احساس عظمتش، وجودش و قدرتش را در دل بندگان خالصش ایجاد می کند.))

آری، امامت مقامی اعتباری و تشریفاتی نیست؛ امام، ادراک و احساسی فراتر از دیگر مدم نسبت به هستی و خداوند دارد. احساس حضور بی انتهای خداوند، شاخصه امامت است به طوری که امام بعدی از تغییر و تحولی که در ادراک و احساسش نسبت به خداوند پدید می آید، رسیدن به مقام امامت را می فهمد. روایت زیر را ببیند:

حضرت جواد(ع) در حالی که در مدینه بودند و پدرشان حضرت رضا(ع) در طوس فرمودند: ((الان پدرم از دنیا رفت)) اطرافیان سوال کردند یابن رسول الله از کجا فهمیدید؟! حضرت فرمودند:((ادراک و احساسی از هیبت و عظمت خداوند در من ایجاد شد که قبلا نبود. پس دانستم مقام امامت به من منتقل شده و پدرم از دنیا رفته است.))

امام به هرچه می نگرد لحظه خلقت آن چیز و کیفیت خلقتش، تمام زوایای وجود آن، مراحل زندگانیش و لحظه و کیفیت بازگشتش به سوی خدا را می یابد. قلب امام مرکز ادراک و احساس عظمت و وجود بی انتهای خداوند است. مرکز توحید است. او هستی و زندگی تمام موجودات را نه فقط در لایه مادی بلکه در تمام لایه های وجودی تا ملکوت بی انتهای الهی، در وجود خود می یابد، شفاف و عمیق، نه مبهم و اجمالی. ما انتظار چنین امامی را میکشیم. به نظر شما چگونه با او همرا ه شویم؟ در مرحله بعد ببینید!

پاسخ در یک جمله: امام زمان، علم. اراده و حضور بی انتهای خداوند را در قلب خود لمس می کند.